Wandelkoers.nl
hoofdpagina | even voorstellen | wandelen | wandelroutes | reisorganisator | groepswandelreizen | terugblik | ervaringen deelnemers | wetenswaardig | reisgidsen en boekhandels | facebook | contact | mijn foto's | links
Op deze plek vind je een aantal (voornamelijk reis)ervaringen, die ik met mijn vrienden van Facebook heb gedeeld. De meeste teksten zijn geplaatst binnen de groep van dewandelsite. Graag nodig ik je uit om je aan te melden bij Facebook en mij een vriendschapsverzoek te zenden, zodat je altijd up to date bent met de laatste gebeurtenissen.
geplaatst op Facebook 5 juli 2011
Weggelopen?
Op Åland ontmoette ik deze man met snor (foto links). Hij leek wel weggelopen uit mijn reisgids. Toen ik hem aansprak op dit feit haalde hij zijn schouders op (typisch fins). Ik pakte de reisgids en sloeg bladzijde 160 op (foto midden). Hij ontdooide als bij toverslag en poseerde welwillend (foto rechts). Ik gaf hem de tip de uitgever (Edition Elch in Duitsland) te mailen voor een gratis exemplaar (typisch nederlands).
De man luistert naar de naam Olli Strömberg en als je hem zelf in levende lijve wilt aanschouwen bezoek je het Ålands Fotografiska Museum in Sund.
geplaatst op Facebook 26 juni 2011
De afgelopen week verbleef ik dus op de finse Åland-eilanden (spreek uit O-land).
Åland betekent zoveel als 'waterland'. Gekscherend beweren de localo's echter dat de naam een samenstelling is van Äl (paling, aal) en And (eend). Palingeend dus, een tot dusver imaginaire soort.
Voor een volgende reis overweeg ik een bezoek aan het zweedse Öland (betekent eiland) en niet in de laatste plaats omdat Öl-And als 'biereend' kan worden vertaald.
geplaatst op Facebook 18 juni 2011
Vandaag ging ik op mijn knieen. Nee ik bezocht geen kerk en voor een huwelijksaanzoek voel ik mij nog veel te jong.
Ik was getuige bij de wisseling van de wacht van het koninklijk paleis in Stockholm. Een van de wachten, bewapend met een automatisch geweer en bajonet, had een losse veter. Aangezien deze situatie ongewenst was en bij een struikeling van de wacht zelfs gevaar en paniek zou kunnen opleveren voelde ik mij geroepen om actie te ondernemen.
Ik stapte op de wacht af en liet hem mijn eigen schoenen zien, waarin de veters niet waren gestrikt (dat schijnt tegenwoordig weer IN te zijn). Daarop vroeg ik hem of ik zijn schoen zou vastmaken. Hij knikte instemmend, waarna ik door mijn knieën ging en zijn veter strikte. Wij bedankten elkaar uiterst vriendelijk: TACKAR.
geplaatst op Facebook 17 juni 2011
Een aardige, ja heel aardige chauffeur.
Op weg naar het vliegveld neem ik midden in de bossen bij Stockholm de bus naar het station. In mijn beste zweeds vraag ik de chauffeur hoeveel het kost. Hij geeft daarop geen antwoord maar vraagt naar mijn OV-chip. Voor mensen die mij kennen zal het geen verrassing zijn, dat ik die niet heb. Ik kan ook met mijn mobiele telefoon betalen zegt hij, waarop ik reageer dat ik een nederlands abonnement heb.
Om toch mee te kunnen rijden probeer ik mij uit te situatie te redden en vraag ik of ik niet met een gulle lach kan volstaan (je moet immers zo goed mogelijk gebruik maken van je talenten).
Zijn reactie was meesterlijk: ik kon wel meerijden en dan bij de eindhalte een kaartje kopen. Hij wist het en ik dacht het: een mooie drogreden bij een eventuele kaartjescontrole onderweg.
Bij de eindhalte was er onvoldoende tijd om de vers gekochte strippenkaart nog door hem af te laten stempelen. Bij het verlaten van de bus bedankte ik hem vriendelijk met een gulle lach en hij wenste mij "god resa" = goede reis.
geplaatst op Facebook 14 juni 2011
Morgen vertrek ik voor de wandelreis met een dubbel kwartet dames van dewandelsite naar Zweden. Zaterdag heb ik een stadswandeling in hartje Stockholm gepland. Ik ben erg benieuwd of de dames spontaan in gezang zullen losbarsten bij aankomst op de Stormarket !
geplaatst op Facebook 14 juni 2011
Ik geef toe Pim, ik heb de afgelopen twee weken vaak aan je gedacht, toen ik wandelroutes verkende op de Faer Oer eilanden en ik van stee(n)man naar stee(n)man moest lopen. Soms dacht ik zelfs: waar heeft die Pim zich nu weer verstopt. Uiteindelijk kwam ik altijd weer goed uit en werd mijn speurtocht beloond met een prachtig vergezicht.
geplaatst op Facebook 13 juni 2011
Afgelopen zaterdag ben ik teruggekeerd van een verkenningsreis naar de Faer Oer eilanden. Toen ik met de veerboot op 59 graden NB en 4 graden OL voer, kreeg ik gezelschap van drie andere jannen (wat mij trouwens wel eens vaker overkomt). Deze kwamen echter niet uit Lochem, maar waren van Gent. Voor de latinisten onder ons luisterend naar de naam Morus bassanus.